زرتشتیان این ترادادهای نیاکان را همچنان پاس می‌دارند و نخ هفت رنگ تیر وباد را به روز جشن تیرگان که با آیین آب‌پاشی به هم آغاز می‌شود بردست می‌بندند و پس از ده روز به باد می‌سپارند. چه زیبا وباشکوه خواهد بود چنانچه به یاد فداکاری و جانفشانی گذشتگان، همگان از ترادادها پاسداری کرده باشیم
گهنبار چهره میدیوشهمگاه در مرکز فرهنگی زرتشتیان پاریس دهم تیرماه در مرکز فرهنگی زرتشتیان پاریس برگزار شد.
جشن تیرگان در پاریس همراه با آیین آبریزان و چک‌ودوله (فال کوزه) بود.
موبد کورش نیکنام، سخنران این برنامه، نخست به چَم(:معنی) واژه‌ی رازوری اشاره کرد وعرفان‌های گوناگون را از آغاز برشمرد. وی آغازکننده‌ی این رازوری را آیین مهر ایرانی دانست که سپس به شیوه‌هایی دیگر به رازوری در اندیشه‌های زرتشتی، بودایی، مانوی، یهودی، مسیحی واسلامی رسیده است.
موبد نیکنام پس از برگزاری آیین اوستاسرایی به جایگاه فروهر و اهمیت فروردینگان اشاره کرد و باشندگان که با خود عود، شمع، میوه وشیرینی آورده بودند جشن فروردینگان را با پذیرایی از یکدیگر به یاد روان و فروهر درگذشتگان به پایان بردند.
انجمن زرتشتیان آلمان، در سال ۱۹۸۷ میلادی هزمان با زادروز اشوزرتشت و با پیشنهاد و همراهی ایرج ورجاوند، فریبرز ماونداد، سهراب کادمی، خدابخش کاجی، افلاتون تیگرانی و خدابخش ظهرابی به ثبت رسمی کشور آلمان رسیده و تاکنون هموندان فراوانی در هر دوره آن را اداره و سرپرستی کرده‌اند.
بشر زمانی که خواست آنچه را می اندیشد نقش کند، در حقیقت قدم به دنیای نگارش گذاشت. در مرحله نخست تصویرهای واقعی را برای ارتباط کتبی ترسیم کرد و با این کار خط تصویری آغاز شد. تعداد فراوان تصویرها و عدم امکان نقش کردن مسائل عاطفی، کمبودهای این روش نگارش بود
بازتاب فرهنگی مانویت را در سده های نخستین دوره اسلامی به خوبی می توان مشاهده کرد. طرد حیات زمینی و نفی مادیات و پرداختن به امور اخروی، که جزو درونمایه های اصلی کیش مانوی است، از طریق تصوف و عرفان اسلامی تداوم یافت
هم اکنون ما بر سر خوان یلدا همچنان نشانه های آئین مهر را می بینیم که یکی از نمودهایش خورشید است. پیروان دیگر ادیان اهل کتاب چون ترسایان(مسیحیان) داشت و افزود: این نکته برای ما ایرانیان بسیار نغز و نازش خیز است که جشن زادن مهر در سراسر جهان نیز توسط ترساکیشان(پیروان مسیحیت) با نام «کریسمس» بزرگ داشته می شود.
باستانشناسان بر این باورند که با توجه به وجود نقوش مختلف از نمادهای حیوانی که مربوط به ماه‌های ایرانی می‌شود و به دوره پیش از تاریخ می‌رسد، می‌توان قدمت این آیین کهن را تا حدود هفت هزار سال قبل ردیابی کرد.
جشنی زیبا برای ایرانیان و برخی از ملت های منطقه، به ویژه برای روس ها. این جشن، جشن شب یلدا است. جشن كاملا زنده ای كه همه مسیحیان جهان آن را با نام جشن تولد مسیح (ع) برگزار می كنند. با احتیاط چنین می پنداریم، كه شب یلدا، شب تولد میترا با روز تولد حضرت مسیح همزمان است!
هزاران سال است که ایرانی ها به رسم سنت دیرینه در آخرین شب پاییز هزار رنگ که گفته می شود طولانی ترین شب سال است، دور هم جمع می شوند و سعی می کنند لحظات خوبی را برای یکدیگر رقم بزنند.
یلدا از آنجا که در آیین دیرینه ایرانی ها جایگاه خاصی دارد را می توان شب یادها و خاطره ها دانست،
«دی» در اوستا، دَئوش DATHUSHیا دَذوَ Dadhva و در فارسی «دی» شده است. «دی» به چم پروردگار و دادار است. که از ویژگی‌ها (خصوصیت) اهورامزدا است. از این روی «دی» یکی از ماه‌های مینوی (مقدس) و پرارج در نزد ایرانیان است.
ایرانیان برای آن که شب را بی‌آزار سازند، آتش می‌افروختند تا هم خانه روشن باشد هم به دلیل نیروی اورمزدی، دیوان، پریان و جادوگران از خانه رخت بربندند. چه، بر این باور بودند خانه‌ای که در آن آتش وجود دارد آنان راه نمی‌تواند یابند. فردی به همین دلیل مسئول روشن نگاه‌داشتن آتش بود که او را آتروپات می‌گفتند.
چله و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. مردم روزگاران دور و گذشته که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی‌خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.
بقای این آیین در زندگی بشر امروز است و سنت یلدا را از گذشته به امروز پیوند داده است. همچنین یلدا بهانه‌ای است برای اینكه خانواده‌ها قصه خود، قصه خانواده، قصه اسطوره‌ها، خوشی‌ها، غم‌ها و شادی‌های خود را برای نسل‌های جوان خانواده بازگو كنند و آنها خود را با قصه و داستان به روز برسانند.