- صفحه اصلی
- دوره نمایندگی
- گفتمان
- فرهنگ ایران
- نوشتارها
- نیایش های اوستایی
- نهاد های زرتشتی
- درباره ما
- پایگاه های مرتبط
- خبرها
در باور زرتشتی اعتقاد به دو گوهر همزاد و متضاد كه هر یك بسته به موقعیت در اندیشه آدمی به شكل خوب یا بد بروز می كند وجود دارد جناب نیکنام پس هیچ عمل یا فکری مطلقا بد یا خوب نیست بنابراین چرا در آیین زرتشتی دروغ کلا ناپسند شمرده شده و مثلا دروغ مصلحت آمیز،
پرسش:
در باور زرتشتی اعتقاد به دو گوهر همزاد و متضاد كه هر یك بسته به موقعیت در اندیشه آدمی به شكل خوب یا بد بروز می كند وجود دارد جناب نیکنام پس هیچ عمل یا فکری مطلقا بد یا خوب نیست بنابراین چرا در آیین زرتشتی دروغ کلا ناپسند شمرده شده و مثلا دروغ مصلحت آمیز، جایز نمی باشد؟
پاسخ:
سرچشمه دروغ، برخورد دو گوهر همزاد است که در اندیشه مَرتو(:انسان) بی دانش ونادان به وجود می آید. که انگره مینو نام دارد و در گویش پارسی به اهریمن دگرگون شده است. اندیشه اهریمنی که زاده شده کژاندیشان است، خودبه خود در هستی پدیدار نشده است بلکه مرتوی نادان ونابخرد سبب پیدایش آن بوده و "بدی" نام دارد. این بدی پیش از این درساختار هستی نبوده بلکه مرتوی کژاندیش آن را پدید آورده است.
مرتوی دانا، آگاه ونیک اندیش، از آمیختگی دو گوهر همزاد دراندیشه خویش، نیکی وراستی را پویا می سازد که سپنته مینو(:منش سازنده) نام دارد.
چون بینش اشوزرتشت تنها بر هنجاراستی(:اَشا) استواراست کسی که خود را پیرو چنین آیینی می داند، هیچگاه به دنبال دروغ که آزار دهنده و آسیب رسان است نخواهد رفت. در راستای هنجار راستی درهستی، زرتشتیان از دروغ مصلحت آمیز نیز پرهیز می کنند زیرا شایستگی(:مصلحت) مَرتو (:انسان) در برقراری و گسترش راستی و همراه شدن با اَشا است وآن مصلحتی که پایه آن بر دروغ استوار باشد را نمی پسندند.