- صفحه اصلی
- دوره نمایندگی
- گفتمان
- فرهنگ ایران
- نوشتارها
- نیایش های اوستایی
- نهاد های زرتشتی
- درباره ما
- پایگاه های مرتبط
- خبرها
درود بر سرور گرامی موبد نیکنام، چرا هرگاه کسی در مورد نماز زرتشتیان می پرسد شما می فرمایید که نماز ما زرتشتیان از زمان ساسانی شکل گرفته؟ شما که بهترمی دانید که ما زرتشتتیان پیش از هخامنشیان نیز نماز داشتیم، پس چرا شکل گیری نماز را به موبدان ساسانی نسبت م
پرسش:
درود بر سرور گرامی موبد نیکنام، چرا هرگاه کسی در مورد نماز زرتشتیان می پرسد شما می فرمایید که نماز ما زرتشتیان از زمان ساسانی شکل گرفته؟ شما که بهترمی دانید که ما زرتشتتیان پیش از هخامنشیان نیز نماز داشتیم، پس چرا شکل گیری نماز را به موبدان ساسانی نسبت می دهید.؟ با سپاس
پاسخ:
درود، نیایشی از اوستا که اکنون هم کیشان به ریخت (شکل) سنتی آن را می سرایند و در «خرده اوستا» آمده است، موبد واراسپند در زمان ساسانی نگاشته است. به همین روی برداشت درست ایشان برای نماز و نیایش زرتشتیان در آن دوره بوده است که بانگرش به زندگی، پیشه، باورهای مردم، خواسته آنان گرد آوری شده به ویژه اینکه تیره های تازه وارد شده به ایران از هرسوبه شیوه هایی دیگر نماز و نیایش داشته و شایسته نبود که ایرانیان زرتشتی نیز کمتر از دیگران باشند. انسان از آغاز پیدایش به نوعی نمازگزار و نیایش کننده نیز بوده است. به ویژه هرگاه در برابر دشمن زاستاری (طبیعی) قرار می گرفته به گونه ای دست به نیایش داشته است. چنانچه به سرودهای زرتشت، (گات ها هات ۲۸) نگاه کنیم؛ که زمان آن به پیش از دوران هخامنشی نیز می رسد، زرتشت از «نمنگها» و نیایش یاد می کندٌ، در بند اول این سرود، او با دست های افراشته «اهورامزدا» (خرد هستی) را ستایش می کند و آرمان دارد تا با نیایشی که بر پایه «خردمندی» انجام می گیرد کارهای شایسته و کردار نیکی از خود داشته باشد تا روان هستی را خشنود سازد. بنابراین چنانچه بخواهیم به شیوه آموزگار راستی خود نیایش کننده باشیم، به فلسفه نیایش او باید پی ببریم و خود بیندیشیم که در هرزمان و هرمکان چگونه می توان از گفتار و خرد بهره گرفت تا با کارهای نیکی که از دانایی سرچشمه می گیرد هویت انسانی خویش را در فرآیند گردش هستی آشکار، پویا و پایدار ساخته باشیم.