موبد نیکنام درود. دو پرسش دارم ١- اهورامزدا كيست و چه ویژگی هایی دارد؟ ٢- زرتشت به دنيای پس از مرگ نیزباور داشته واگر داشته آن را چگونه ترسيم كرده است.

پرسش: 

موبد نیکنام درود. دو پرسش دارم ١- اهورامزدا كيست و چه ویژگی هایی دارد؟ ٢- زرتشت به دنيای پس از مرگ نیزباور داشته واگر داشته آن را چگونه ترسيم كرده است.

پاسخ: 

اهورامزدا در بینش زرتشت؛ ویژگی، پدیده و فروزه ای(:صفتی) است که برای نخستین بار آموزگار ایرانی به آفریدگار وپرورنده هستی داده است.

 

واژه «اهو» به چم (:معنی) هستی و اهورا(:دارای هستی، هستی مند) است. «مزدا» نیز به چم دانش و دانایی بیکران است. پیام زرتشت اشاره می کند که دانش بی پایان وآگاهی بیکران است که این هستی را آغاز کرده و ذره ذره های آن را به ریخت(:شکل) در آورده است. چنین خدایی یک موجود نیست که در آسمان ها جای داشته باشد و با آفریدن مرتو(:انسان) در واپسین هنگام، آفرینش را به سرانجام رسانده واکنون به تماشای کردار او می پردازد تا گناه وثواب او برای جهانی دیگر ثبت کند.. بلکه دانش بیکران و هستی مند(:مزدا) اشغ و شور جنبشی است که در همه هستی روان است.

دراین بینش، مرتو‌نیز بنده وبرده دانش واگاهی در هستی نیست بلکه یار و همراه اهورامزداست.

 

۲-  زرتشت به روان (:روح) در کالبد مرتو(:انسان) باور دارد که این روان با هرکردار نیک وسودرسانی که خوشبختی دیگران را نیز فراهم سازد، شاد و خرسند خواهد شد و بهشت را در این جهان برای خویش فراهم خواهد ساخت. یا وارونه(:برعکس) با کارهایی ناشایست که از او سرزند، روانش آزرده شده و در رنج به سر خواهد برد.

 

آشکار است که پس از مرگ  نیزروان مرتو با همان ویژگی که در این جهان داشته است، تا روزگاری دیرپا همچنان ادامه خواهد داشت. به بیانی دیگر، در باور زرتشتیان پس از دوره زندگی تنی و مادی این گیتی، مرگ و نیستی پیش نمی آید بلکه «درگذشت» روی خواهد داد، تن وبدن از آن پس نخواهد بود. آغازی خواهد شد برای پویایی روان درگذشته در بخش مینوی، به همین روی است که پیروان زرتشت پس از درگذشتن کسی، سوگواری نخواهند کرد، زیرا درگذشت هر کسی از جهان مادی، رهسپار شدن روانش به دوره مینوی است. آشکار است که دوره پایانی و باشکوه هویت یک مرتو پس از آزاد شدن روان خواهد بود. که دنباله فرآیند نیک هستی است.