موبد نیکنام درود، دستهای برافراشته که در گات ها برای نیایش سفارش شده به چه معنی است؟

پرسش: 

موبد نیکنام درود، دستهای برافراشته که در گات ها برای نیایش سفارش شده به چه معنی است؟

پاسخ: 

 

 در چند سرود از«گاتها» سراینده آن، اشوزرتشت از «نِمَنگها»(:نماز) سخن می گوید که از«اوستانَه زَستُو»یاد شده است. اوستانه به چم(معنی) افراشته و برافراشته است و واژه زستو در گویش پارسی به دست گفته شده، این واژگان درکنار هم به چِمار(دست های بر افراشته) است.

 

شَوَه(:دلیل) ویژه ای برای افراشته نگه داشتن دست ها در جایی بیان نشده است.

 

شاید شوه بالا گرفتن دست های مَرتو(:انسان) به هنگام نیایش به چندانگیزه بوده است،  نخست اینکه نیاز و خواسته را از اهورامزدا(:دانایی وآگاهی بیکران درهستی) را بیان می کند، همانند کسی که به چیزی دلبستگی فراوان داشته باشد و برایخواستن یا در آغوش گرفتن آن، خود به خود دستان خویش از هم گشاده رو به پیش خواهد برد.

دو دیگر اینکه هرکس بایستی به هنگام نماز و نیایش، اندیشه اش را به سوی بالا و پیشرفت خواهد برد و سه دیگر  به هنگام افراشتن دست ها،  با سرانگشتانِ خود توانایی دریافت انرژی های مثبت ونیک از کهکشان بیشتر و پویاترخواهد شد.