- صفحه اصلی
- دوره نمایندگی
- گفتمان
- فرهنگ ایران
- نوشتارها
- نیایش های اوستایی
- نهاد های زرتشتی
- درباره ما
- پایگاه های مرتبط
- خبرها
استاد نیکنام فرمودید که بهشت پیش از انسان وجود نداشته است در حالی که در تورات دلیل بیرون راندن آدم از بهشت، حوا بوده است. نظرتان چیست؟
پرسش:
استاد نیکنام فرمودید که بهشت پیش از انسان وجود نداشته است در حالی که در تورات دلیل بیرون راندن آدم از بهشت، حوا بوده است.
نظرتان چیست؟
پاسخ:
از بینش زرتشت چنین برداشت می شود که بهشت از واژه «وَهیشتِم مَنو» اوستایی برگرفته شده است. همان که در فرهنگ وباور عرب ها«جَنَت» نامیده شده است. «وَه» همانند بِه، به چم (:معنی) نیک و خوب است. وَهتَر(:بهتر)- وَهیشتِم(:بهترین) است و «مَنو» به چم منش واندیشه می باشد. بنابراین به_ بهتر_ بهشت. وهیشتم منو(:بهشت) بهترین فروزه ای خواهد بود که هر کس به آن اندیشه دارد و فراهم شدن آن را پیوسته برای روان خود آرمان دارد.
چنین جایگاهی به ریخت(:شکل) مادی نیست بلکه مینوی است. بیگمان روان هرکس درزندگی این جهان نیاز به شادی وآرامش دارد که با کارهای نیک او پدیدار خواهد شد. بنابراین بهشت در اندیشه ایران باستان را مَرتوگان (:انسان) با اندیشه وکردار خویش فراهم می کند. نه اینکه چشم به راه رسیدن به چنین جایگاهی پس از درگذشتن از این جهان باشد که خداوند برایش تدارک دیده است.
به همین روی آزرده شدن روان کسی که درزندگی این جهانی بداندیش باشد، برگرفته ازکردارِ بد اوخواهد بود که با اراده وخواسته خویش به آن خواهد رسید. آن ویژگی را اوستا «دروجو دِمانِه» نامیده که به چم جایگاه دروغکاران است.
آنچه در آغاز تورات و در سفر پیدایش برای آفرینش مرتوها(:انسان) آمده است در ادبیات اوستایی وبینش زرتشت نیامده است.